بانی فیلم آنلاین: از 200 تن از نویسندگانی که امسال در جشنواره کتاب 2014 لس آنجلس تایمز شرکت کردند، درباره زندگی آنها پرسیدیم. یکی از چیزهایی که می‌خواستیم درباره آن بدانیم این بود که چه کتاب‌هایی آنها را تحت تاثیر قرار داده است؟

به گزارش ایبنا به نقل از لس‌آنجلس تایمز، پاسخ‌ها بسیار متنوع (از "هریت جاسوس" تا "جنگ و صلح") و توضیحات آنها به نوبه خود جذاب بود. در ادامه جالب ترین پاسخ هایی را می خوانید که به این سوال داده شده: تحت تاثیر کدام کتاب‌ها یا نویسندگان، نویسنده شدید؟ و از میان آثاری که در دوران تحصیل مجبور به خواندن آن بودید کدام را بیشتر دوست داشتید؟

رمان " ناطور دشت" (The Catcher in the Rye)، حدودا پانزده ساله بودم، تا آن زمان بیشتر کتاب‌هایی که می‌خواندم صرفاً از روی سرگرمی‌های خیالبافانه بود. اما ناطور دشت، برای من همچون پنجره‌ای گشوده به سوی حوزه‌های محتمل دیگر بود.

رمان ناطور دشت، زیرا این اولین کتابی بود که چنین شخصیت گستاخ و باورپذیری را به خواننده ارائه می داد.

قطعاً کتاب هریت جاسوس، من مطئنم که این کتاب الهام بخش بسیاری از نویسندگان جوان بوده است. به خصوص برای من که کودکی اهل نیویورک بودم، خواندن داستان کودک تنهای دیگری از اهالی نیویورک بسیار ساده و دوست داشتنی بود. اینکه او یک دفترچه یادداشت داشت که خاطرات شخصی‌اش را در آنها یادداشت می کرد روی من خیلی اثر گذاشت؛ هر چند که در مورد او، نتیجه کاملاً متفاوت شد.

کتاب "گتسبی بزرگ"، من این کتاب را هر پاییز می‌خوانم، این مراسم سالانه برای من حتی از تولدم هم به مراتب مهم‌تر است!

من در واقع خود شخصیت رنگ پریده و لاغز شاهکار تی. اس الیوت، "زمین هرز" هستم که قهوه می خورد، سیگار می‌کشید و همیشه لباس سیاه به تن می‌کرد. و البته در ساحل میامی روزگار می‌گذراند!

مسخ کافکا بیشترین تاثیر را روی من گذاشت. من حتی برای یکی از پروژه‌های کلاسی‌ام، تقلید مسخره‌ای از این اثر با نام" آه ای ضربه‌زن، من یک سوسکم" نوشتم. در واقع فکر می کنم که روح هنری من با این فکر که چگونه یک رویداد پوچ این کتاب می تواند سلسله‌ای از حوادث بی‌معنی را ایجاد کند، رقم زده شد.

من در دوران مدرسه هیچ کتابی نخواندم. در واقع علاقه من به کتاب از زمان دانشگاه و هنگامی آغاز شد که شغلم کتاب خواندن برای یک زن کور بود.

 

من تحت تاثیر داستان کوتاهی اثر فلانری اوکانر قرار گرفتم. این اثر برای من واقعا تکان‌دهنده و هیجان‌انگیز بود. دقیقاً مانند ملاقات با کسی که همه اسرار را می‌داند.

کتاب "خانم دالوی"، من واقعاً عاشق توانایی خانم ویرجینیا وولف، در تبدیل کردن وقایع بی اهمیت روزانه (مثل برگزاری مهمانی شام ) به یک مجموعه غنی و معمولاً مسائل مقدس هستم. نوشته‌های او مرا کاملاً تحت تاثیر قرار می دهد.

"زندگینامه مالکوم ایکس"، اثر الکس هالی. من کودکی سفیدپوست در شهر سفید پوستان بودم، اما این کتاب چشم من را به روی دریچه‌ای گشود که برایم هم ناآشنا و هم جذاب بود.

کتاب "خشم و هیاهو" اثر فالکنر، هر وقت این کتاب را می‌خوانم از آن متنفر می‌شوم چون درکش نمی‌کنم، اما در انتها احساس می‌کنم تغییر کرده‌ام. باورم نمی‌شود که یک کتاب بتواند چنین کاری با من بکند.

رمان "مخمصه"، جوزف هلر، اثری درخشان و خنده‌دار است که حس شوخ‌طبعی جوانان را به خوبی ارضا می‌کند. پسر چهارده ساله من مرتباً آن را می‌خواند و من هر از چند گاهی صدای بلند خنده‌های او را می‌شنوم.

"رمان پیرمرد و دریا"، من در رودآیلند بزرگ شدم، و تمامی جوانی خود را روی قایق برای یک شرکت ماهیگیری گذراندم و این رمان برای من یاد خانه را به ذهن من می‌آورد. من می‌توانم گرفتاری‌های سانتیاگو را با تمام وجود درک کنم.

من رمان آرزوهای بزرگ دیکنز را خیلی دوست داشتم.جیلتد ویکتوریا در آن لباس عروس قدیمی‌اش.

یک بار یکی از معلمان دبیرستان ما، لیستی از چندین کتاب تهیه و ما را مجبور به خواندن آنها کرد، کتاب‌هایی مانند پسر سیاه ریچارد وایت، سرگذشت انسان اثر میلوس و ذهن تسخیر شده اثر مالرو. همه این کتاب‌ها من را از حاشیه امن خودم خارج و به دنیای نویسندگی و ذهن و تجربیات یک نویسنده وارد کرد.

من عاشق کتاب "جادوگر برکه سیاه" بودم چون جهانش را کاملاً حس می‌کردم. انگاری چیزی در درون من رخ می‌داد چیزی که می‌توانستم طعم آن را احساس کنم . یک حس نزدیکی زیاد که حتی نمی‌توانم بگویم چقدر نزدیک.

رمان "داستان یک پسربچه"، چون اولین باری که به عنوان یک بچه مدرسه ای این کتاب را خواندم، کاملا فکر کردم درباره خودم است.

کتاب "جنایات و مکافات"، که داستایوفسکی در آن داستان زندگی یک قاتل را که در راه راست قرار گرفته روایت می‌کند. برای من خیلی تازگی‌بخش بود که رمانی را بخوانم که در آن قتل یک انسان دیگر نه ستایش می‌شود و نه ساده گرفته می‌شود، اما با آن جذاب رفتار می‌شود.

گمان می کنم، رمان "کشتن مرغ مقلد". بیشتر هم به خاطر آتیکوس فینچ . چون برای من الگویی بود که می‌خواستم وقتی بزرگ می‌شوم شبیه او شوم. یا حداقل تلاش کنم مثل او باشم. نمی‌دانم الان چقدر به این خواسته رسیدم ولی واقعا ًتلاش خود را کردم.

کتاب "کشتن مرغ مقلد"، من عاشق این رمانم چون شخصیت‌های بزرگ و اندکی شیطان دارد، و نیز به خاطر تمامی ماجراهای عشقی و طنز آلودش، که برای من بسیار تاثیرگذار و نتیجه‌بخش بوده است.

 

مطالب ديگر:

• 16/4/1401: هجدهمین دوره جشنواره بین المللی فیلم نهال برگزار شد
• 27/12/1400: فراخوان ساخت مستند سینمایی عیدولوژی
• 20/11/1400: گورکن نامزد بهترین پوستر از چهلمین جشنواره فیلم فجر
• 8/11/1400: معصومیت شر (نقد فیلم گورکن)
• 8/11/1400: «سینه‌ما رکس» از جنس مستندهای تعاملی و مشارکتی‌ست
+ آرشيو وبلاگ