• بيوگرافي

اتوبیوگرافی :

بچه که بودم دوست داشتم هر چه سریعتر چشمهام ضعیف بشند و عینک بزنم. من الان یک جوان عینکی ام. سال 1360 توسط یک قابله، در شهری به نام " Green Land " (سبزوار) به دنیا اومدم. سه تا تاریخ تولد دارم، توی شناسنامه م 30 شهریورِه، 13 آذر به دنیا اومدم و خودم 10 بهمن رو از همه بیشتر دوست دارم.

وقتی شمار ه ی کفشم 18 بود، رفتم کلاس اول و پدرم مُرد. ناخن هام بلنده و موهام داره می ریزه. شماره ی شلوارم الان 36 و شماره ی کفش ام 42 شده .

از بوی بُخاری، نجاری، بنزین، بهار، پیپ، کتاب نو، بوشهر، رطوبت اشتها آور گل فروشی ها و از بوی صابون سیو خیلی خوشم می آد .

وقتی آدامس اربیتِ سبز با طعم اکالیپتوس می خورم بلافاصله عطسه می کنم و وقتی عطسه می کنم خیلی خوشحال می شم که تا چند روز دیگه هم زنده هستم.
جمعه ها حتما تخمه ی آفتاب گردون می شکنم و عصرهاش هم خیلی دلم می گیره و خواهش می کنم فقط رب تبرک بخرید، چون تبرک هیچ وقت کپک نمی زنه.

دو تا دندون های جلوم از همدیگه فاصله ی زیادی دارند و روی کمرم دو تا خال مشکی ست که به همین خاطر تا به حال چند نفر بهم گفتند که در آینده خیلی خوشبخت و پولدار می شم!

موهای روی مچ دستم نسبتا پُرپُشته، ولی ساعت مچی و اعتیاد ندارم. دماغم شکل خیاره و احساس می کنم که لاله ی گوشم هم یه کمی کم داره !

غذای مورد علاقه م قرمه سبزی به همراه نمکدونِ ، و وزنم بر روی ترازوی پسرکی در پیاده رو 79 کیلوگرم بود. چند سالِ پیش هم خیاطی لطف کرد و با متر قدیمی اش بهم گرفت: 177... گروه خونی م +B و تا به حال 3 بار خون تمیزم رو اهدا کردم تا بعضی ها بدونند که من چقدر آدم خوبی هستم .

دست آخر غروری دارم که منو کشته، ولی من به خدا تا به حال کسی رو نکشتم. من فقط یک جوان عینکی ام که الان دیگه متاسفانه عینک رو فقط برای بهتر دیدن دوست داره!